Nauka dla Społeczeństwa

29.03.2024
PL EN
11.12.2018 aktualizacja 11.12.2018

Genomy papug ujawniają sekrety ich długowieczności i intelektu

Fot. Fotolia Fot. Fotolia

Analiza genomów 31 gatunków ptaków, w tym 5 gatunków papug, pokazała, że papugi oraz inne długo żyjące ptaki mają w genach specyficzne mutacje odpowiedzialne za podtrzymywanie ich nadzwyczaj długiego życia. Okazało się też, że niektóre zmiany w genach uczestniczących w rozwoju mózgu papug przypominają zmiany zaobserwowane u ludzi.

Oczekiwany czas życia ptaka wielkości papugi to 15-20 lat, tymczasem np. amazonka niebieskoczelna (Amazona aestiva), może żyć ponad 65 lat. To zasługa zmian w szeregu genów – twierdzą naukowcy z Oregon Health & Science University.

„Wiele z tych genów wspiera aktywność telomerazy, naprawę DNA, kontrolę podziałów komórek, związanych jest z rakiem, odpornością oraz mechanizmami antyoksydacyjnymi i wcześniej wykazano ich związek z długością życia robaków i much” - opowiada współautor badania prof. Claudio Mello.

„Znaleźliśmy także kilkaset genów, których wcześniej nikt nie powiązał z długością życia, a które są dobrymi kandydatami do dalszych badań” - kontynuuje naukowiec.

Doświadczenia opisane na łamach pisma „Current Biology” pozwoliły także na identyfikację kilkudziesięciu genów specyficznych dla papug, które mogą być kluczowe dla niektórych cech tych ptaków, takich jak ich zdolność do imitowania dźwięków.

„Zobaczyliśmy, że elementy regulatorowe tych genów wiążą się z rozwojem oraz działaniem mózgu, a ich modyfikacje są podobne u papug i ludzi. Oznacza to, że niektóre zdolności kognitywne mogły zbieżnie wyewoluować zarówno u ludzi jak i u papug” - mówi prof. Mello.

Papugi żyją zwykle w dużych grupach, co jak spekulują badacze, mogło doprowadzić do wyewoluowania takich umiejętności, jak właśnie imitowanie dźwięków, budowanie złożonych relacji społecznych i innych możliwości kognitywnych.

Wydawane przez te ptaki dźwięki odzwierciedlają bowiem zależności społeczne. Tymczasem uważa się, że złożone społeczne struktury przyczyniły się do wykształtowania się zdolności językowych ludzi. „Nauka imitowania dźwięków to podstawa ludzkiej mowy oraz komunikacji ptaków” - podkreśla prof. Mello.

„W rzeczywistości to złożony proces i nie do końca rozumiemy, jak przebiega. Wiemy, że gatunki niezdolne do nauki umiejętności wokalnych będą wydawać dźwięki, jeśli pozbawi się je słuchu lub odizoluje zaraz po narodzinach, ponieważ emitowane przez nie dźwięki mają charakter wrodzony. Jednak jeśli odizoluje się lub pozbawi słuchu papugę, jak pokazano na papużkach falistych, to nie nauczy się ona poprawnego generowania dźwięków” - wyjaśnia badacz.

Więcej informacji:

https://www.eurekalert.org/pub_releases/2018-12/cp-pga120618.php (PAP)

mat/ ekr/

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

Copyright © Fundacja PAP 2024