Nauka dla Społeczeństwa

25.04.2024
PL EN
24.02.2009 aktualizacja 24.02.2009

Ciechanowski zamek odsłania swoje tajemnice w warszawskim Muzeum Archeologicznym

<strong>Do 5 kwietnia można oglądać nową czasową wystawę w warszawskim Państwowym Muzeum Archeologicznym - &quot;Zamek w Ciechanowie - przeszłość na nowo odkryta. </strong>Ekspozycja prezentuje nowe spojrzenie na historię zamku, który był w ostatnich latach badany przez m.in. Marka J. Piotrowskiego z Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie.

 "Badania archeologiczne na Zamku Książąt Mazowieckich w Ciechanowie rozpoczęto w 1955 r. Prowadził je z ramienia Zakładu Architektury Polskiej Politechniki Warszawskiej Jerzy KruppÚ. W latach 1966-1967 pracami archeologicznymi kierowali Jerzy Piniński i Adam Miłobędzki z Zespołu Badań nad Polskim Średniowieczem Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej. Sprawozdanie z badań opublikowano, natomiast większa część dokumentacji zaginęła" - informuje organizator wystawy, Marek J. Piotrowski.

W 1970 r. rozpoczął się remont, który miał doprowadzić do częściowej restauracji obiektu. Prace, którymi kierowali Maria Pikulińska-Ciuk, Jerzy Gula, Martyna Milewska, Tadeusz Pawlicki i Ewa Rytter, z przerwami prowadzono do 1988 roku. Obszar badań objął relikty Domu Dużego, zabudowania przy bramie południowej, przy wewnętrznych murach kurtynowych - wschodnim i zachodnim, wewnątrz wież obronnych, przy bramie zachodniej oraz w obrębie fosy.


"Na dziedzińcu, pod ponad metrową warstwą gruzu odsłonięto bruk średniowieczny. Pogłębianie wykopów, na polecenie konserwatora zabytków, wstrzymano" - wyjaśnia Piotrowski.

Niestety wyniki prac były publikowane jedynie w postaci krótkich komunikatów. Nie dokonano pełnej naukowej analizy materiałów. Izabella Galicka wykonała opracowanie architektoniczno- historyczne, której tezy przyjęto w późniejszych publikacjach dotyczących historii zamku.


\"  Prace wykopaliskowe Marka J. Piotrowskiego na zamku w Ciechanowie.

Od 2003 roku pracami na terenie zamku kieruje m. in. mgr Marek J. Piotrowski. W latach 2006-2008 prace prowadzone były szerokopłaszczyznowymi wykopami w centrum dziedzińca, przy budynku południowym i przy murach - zachodnim i wschodnim, oraz w obrębie fosy, na zewnątrz zachodniego muru kurtynowego. Najnowsze wyniki badań kazały zmienić dotychczasowe ustalenia na temat zamku.

"Budowę zamku podjęto w drugiej połowie XIV w., a nie jak dotychczas sądzono w latach 20. XV w. Datowanie pali drewnianych użytych w konstrukcji ostrogi drewniano-ziemnej osłaniającej przyczółek mostowy przy bramie południowej, zamyka się w latach 1377-1410. Inicjatorem budowy był prawdopodobnie Siemowit III, ojciec Janusza I" - opowiada Piotrowski.

Dodaje, że pośrednio potwierdzono istnienie mostu prowadzącego do miasta od bramy południowej, a nie od bramy zachodniej.

W pierwszej fazie zamek miał prostokątny zarys (48 x 57 m). Mury ceglane miały wysokość pięciu metrów. Od strony południowej znajdował się budynek bramny będący jednocześnie pomieszczeniem załogi.

"Olbrzymi dziedziniec służył jako miejsce schronienia ludności miasta w wypadku najazdu. Nie istniał Dom Duży. W centrum mogła stać drewniana wieża, na kamiennej podstawie. Ślady umocnienia gruntu pod budynek odkryto w 2007 r. Półtorametrowej grubości warstwa konstrukcyjna jałowej gliny pod brukiem dziedzińca związana jest z pierwszą fazą budowy, a nie - jak dotychczas sugerowano - z późniejszą przebudową. Z tego okresu może też pochodzić podwójna palisada i pięciometrowej szerokości opaska gliniana wzdłuż zewnętrznych murów obwodowych zamku. Wtedy też opasano zamek fosą szeroką na 18 m" - informuje Piotrowski.

W latach 20. XV w., wraz ze stabilizacją sytuacji geopolitycznej Mazowsza i odsunięciu granicy krzyżackiej na północ, książę Janusz I podjął decyzję o wybudowaniu siedziby książęcej. Wtedy powstał Dom Duży z drewnianym krużgankiem na który archeolodzy natknęli się w 2003 roku. W ciągu XV w. zamek przebudowywano. Wraz z przejęciem go przez starostów królewskich po 1526 r. stopniowo jego znaczenie malało. W czasie wojen szwedzkich w 2. połowie XVII w. kasztel nie uniknął zniszczeń. W początkach XIX w. Prusacy rozebrali Dom Duży i część muru wschodniego.

\" Ekspozycja w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie.

Ekspozycja w warszawskim muzeum odpowiada aktualnemu stanowi wiedzy na temat zamku. Jednak badania nie zostały zakończone i na pełną analizę zgromadzonych materiałów oraz końcowe wnioski trzeba będzie jeszcze poczekać.

Wystawę przygotowano przy współpracy z Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie. W Państwowym Muzeum Archeologicznym komisarzem wystawy jestá mgr Artur Sierosławski.

PAP - Nauka w Polsce, Szymon Zdziebłowski

agt/bsz

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

Copyright © Fundacja PAP 2024