Psy wyewoluowały na naszych odpadkach
Denerwujące grzebanie w śmietnikach, które zdarza się psom, wynika z ich przeszłości. Dzięki temu te czworonogi mają znacznie więcej genów odpowiadających za trawienie skrobi niż wilki - wskazuje badanie opisane w magazynie "Nature".
Wyniki badania potwierdzają przypuszczenie, że niektóre psy wywodzą się od wilków, które żywiły się odpadkami pozostawianymi przez pierwszych farmerów. Nie wiadomo do końca, kiedy nasi przodkowie stali się zżyci z psami, ale archeologiczne dowody wskazują, że nastąpiło to wiele tysięcy lat temu.
Jedna z hipotez głosi, że współczesne kundelki wywodzą się od wilków, które dawni myśliwi wykorzystywali podczas polowań lub w celach obronnych. Inna teoria mówi, że udomowienie psów zaczęło się, kiedy wilki podkradały odpadki i w efekcie zaczęły przebywać z ludźmi na stałe.
"Ta druga hipoteza mówi, że kiedy ludzie się osiedlili i zaczął się rozwój rolnictwa, zaczęto produkować coraz więcej odpadków. Nagle powstały nowe zasoby pożywienia, wilki zrobiły z nich użytek, a te, którym wyszło to najlepiej, to protoplaści psów" - wyjaśnił Erik Axelsson z Uppsala University.
Dr Axelsson i jego koledzy przetestowali DNA ponad 50 współczesnych psów należących do ras od cocker spaniela po owczarka niemieckiego. Potem porównali dane z kodami genetycznymi 12 wilków z całego świata. Okazało się, że psy mają więcej genów kodujących enzymy zaangażowane w trawienie skrobi, co mogło mieć zalety dla przodków wygrzebujących pszenicę i inne produkty zbożowe pozostawione przez pierwszych farmerów.
"Wilki również mają takie geny, ale nie wykorzystują ich tak efektywnie jak psy" - tłumaczył dr Axelsson portalowi BBC News. "Kiedy analizujemy genom wilka, widzimy tylko jedną kopię genu kodującego amylazę (enzymu rozkładającego m.in. skrobię - PAP) w każdym chromosomie. Z kolei w genomie psa jest ich od 2 do 15, a przeciętny pies ma o siedem kopii więcej niż wilk" - wyjaśnił, dodając, że psy robią większy użytek z pożywiania się skrobią niż wilki.
Drugą różnicą między wilkami a psami są geny odpowiadające za rozwój mózgu, które mogą odzwierciedlać różnice w zachowaniu widoczne u obu gatunków z rodziny psowatych.
Psy są bardziej posłuszne, zapewne w konsekwencji tego, że dawni ludzie woleli pracować ze zwierzętami łatwiejszymi do ujarzmienia. "Poprzednie eksperymenty pokazały, że jeśli stawia się na zredukowanie agresywności, otrzymuje się bardziej uległe zwierzę, które przy okazji zachowuje swoje młodzieńcze cechy charakteru" - powiedział Dr Axelsson. Może to tłumaczyć, dlaczego psy często zachowują się, jakby zatrzymały się w wieku szczenięcym.
Psie początki wciąż są przedmiotem dociekań. Skamieniałości sugerują, że niektóre populacje psów mogły pojawić się dziesiątki tysięcy lat temu, długo przed rozwojem rolnictwa. Jedno z konfundujących twierdzeń głosi, że udomowienie mogło się zdarzyć więcej niż raz. (PAP)
mrt/ tot/
Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.
