Nauka dla Społeczeństwa

29.03.2024
PL EN
15.08.2013 aktualizacja 15.08.2013

Pasiaste zebry w lokalizujących kołnierzykach

We wrześniu, gdy pada deszcz afrykańskie zebry wyruszają w 580 km wędrówkę ku delcie Okawango w Botswanie. W delcie Okawango rośnie wówczas bujna trawa, pozwalającą zwierzętom się najeść.

Takie wędrówki odbywały się od wieków – aż do roku 1968. Wówczas ludzie rozstawili płoty, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób bydła. Bariery zostały usunięte dopiero w roku 2004. O dziwo, zebry podjęły wędrówkę w ten sam sposób co przed rokiem 1968 – mimo że nie dożył tej zmiany żaden osobnik pamiętający dawne czasy (zebry żyją przeciętnie 20 lat). Jednak po roku 2004 zebry odnowiły tradycyjne wędrówki, choć nie mógł ich tego nauczyć żaden przodek.

Aby ustalić, co skłania zwierzęta do wędrówki, zebrom założono kołnierze wyposażone w GPS. Do obserwacji zostały także wykorzystane satelity NASA monitorujące środowisko naturalne (Terra i Aqua) oraz amerykańsko-japoński satelita zbierający dane na temat opadów (Tropical Rainfall Measuring Mission).

Jak wyjaśnił Gil Bohrer z Uniwersytetu Stanowego Ohio, dzięki porównaniu wyników z różnych modeli można było określić, jakie parametry środowiskowe pozwalają najskuteczniej przewidywać ruch zebr. Uzyskane dane można wykorzystać na przykład przy planach zagospodarowania terenu.(PAP)

pmw/ krf/

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

Copyright © Fundacja PAP 2024