W wakacje kolejna odsłona międzynarodowej szkoły archeologicznej na Warmii
W lipcu studenci i archeolodzy z Hiszpanii, Niemiec, Węgier i Polski wezmą udział w badaniach wykopaliskowych na obszarze starożytnych cmentarzysk w Malborku-Wielbarku (woj. pomorskie).
"Główną ideą naszego projektu jest połączenie ze sobą aspektu naukowego oraz dydaktycznego” – wyjaśnia PAP dr Piotr Łuczkiewicz polski koordynator z ramienia Instytutu Archeologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
W tym miejscu od II w. p.n.e. po IV w. n.e. funkcjonował zespół kilku wielkich cmentarzysk tzw. kultury oksywskiej i wielbarskiej – jej nazwa pochodzi właśnie od stanowiska w Malborku-Wielbarku. Archeolodzy wiążą je z różnymi ludami germańskimi, przede wszystkim z Gotami, zamieszkującymi wówczas obecne ziemie Polski.
„Dotychczasowymi efektami projektu jest oszacowanie rzeczywistej wielkości cmentarzyska i częściowe uchwycenie jego granic oraz odkrycie i przebadanie ponad dwustu grobów. Kilka z nich miało było spektakularnych i pasowałoby do nich nawet określenie >pochówki książęce<” – uważa dr Łuczkiewicz.
Planowane jest również opublikowanie monografii stanowiska, obejmujące przedwojenne wyniki badań niemieckich archeologów.
Jak wyjaśnia dr Łuczkiewicz, stanowisko w Malborku-Wielbarku odkryto jeszcze w XIX w., natomiast regularne badania wykopaliskowe prowadzili na nim uczeni niemieccy w latach 20.i 30. XX w. Efekty ich prac były bardzo bogate, o czym świadczyła liczba i różnorodność występujących tam pochówków. Fakt użytkowania cmentarzyska ciągle przez co najmniej 600 lat spotęgował ciekawość naukowców.
„Stanowisko w Malborku-Wielbarku okazało się jednym z najbardziej znaczących naukowo dla badań nad okresem rzymskim w całej środkowej Europie, głównie ze względu na spektakularne zabytki poświadczających o bardzo szerokich kontaktach handlowych” – mówi dr Łuczkiewicz.
Szeroko zakrojone międzynarodowe badania rozpoczęły się w 2012 roku. Każdorazowo mają one formę prowadzonej w lipcu czterotygodniowej „międzynarodowej szkoły wykopaliskowej”, w której uczestniczy po jednym przedstawicielu wszystkich biorących udział w projekcie uniwersytetów oraz około 30 studentów z tych ośrodków. Jak zaznacza dr Łuczkiewicz, nacisk położony jest na interdyscyplinarność oraz użycie najnowszych technik i metod badawczych. Uczestnicy mają możliwość porównania stosowanej przez siebie metodyki wykopaliskowej, dokumentacji i opracowywania materiałów archeologicznych z doświadczeniami przedstawicieli ośrodków z innych krajów.
„Uczymy studentów samodzielnego prowadzenia wykopalisk i naukowego opracowywania wyników. Zajęcia terenowe uzupełniliśmy programem dydaktycznym składającym się z wykładów prezentowanych przez obecnych na miejscu pracowników naukowych oraz zaproszonych gości” – dodaje archeolog.
Inicjatorem i kierownikiem projektu jest dr hab. Jörg Kleemann z Humboldt-Universität w Berlinie oraz (od 2012 r.) z Uniwersytetu Szczecińskiego. Głównym partnerem jest Instytut Archeologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W inicjatywie „Wielbark Archaeological Field School”, finansowanej ze środków Unii Europejskiej, uczestniczą również studenci i archeolodzy z Ruhr-Universität Bochum, Universidad Autónoma w Madrycie, Eötvös Loránd University Budapest i Uniwersytetu Szczecińskiego.
PAP - Nauka w Polsce
szz/ agt/
Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.
