Nauka dla Społeczeństwa

29.03.2024
PL EN
04.05.2016 aktualizacja 04.05.2016

Nietypowa kometa z Obłoku Oorta

Fot. PAP/EPA/ M. KORNMESSER / ESO 29.04.2016 Fot. PAP/EPA/ M. KORNMESSER / ESO 29.04.2016

Astronomowie zaobserwowali wyjątkowy skalisty obiekt, który wydaje się być utworzony z pierwotnej materii z okresu formowania się Ziemi i przez miliardy lat przechowany w odległym Obłoku Oorta, aby obecnie powrócić w bliższe Słońcu rejony Układu Słonecznego. O komecie C/2014 S3 (PANSTARRS) informuje Europejskie Obserwatorium Południowe.

W piątek w czasopiśmie „Sciecne Advances” ukazał się artykuł na temat badań komety C/2014 S3 (PANSTARRS). Jest to bardzo nietypowy obiekt, dostrzeżony za pomocą teleskopu Pan-STARRS1 jako mało aktywna kometa w odległości nieco ponad dwa razy większej niż dystans Ziemi od Słońca.

Kometa ma długi okres orbitalny wynoszący około 860 lat, ale jest nietypowa jak na komety długookresowe. W tej odległości od Słońca, w której znajduje się obecnie, powinna mieć już warkocz, ale go nie ma i jak na razie nie obserwuje się jej większej aktywności. W związku z tym otrzymała też określenie komety „Manx”, od rasy bezogonowych kotów.

Dzięki obserwacjom spektroskopowym przeprowadzonym za pomocą teleskopu VLT w Obserwatorium Paranal w Chile udało się określić więcej cech obiektu. Okazuje się, że ma też cechy podobne do planetoid i pasuje do planetoid typu S, które występują zazwyczaj w głównym pasie planetoid pomiędzy Marsem i Jowiszem. Wydaje się, że C/2014 S3 (PANSTARRS) jest obiektem skalistym, a nie lodowym, a większość komet długookresowych wywodzących się z Obłoku Oorta raczej jest zbudowana z lodu. Obserwowana aktywność kometarna jest 1000 razy słabsza niż dla innych komet długookresowych w tej odległości od Słońca.

Autorzy badań wnioskują w związku z tym, że mamy do czynienia z obiektem zbudowanym z materii z wewnętrznego rejonu Układu Słonecznego, która została przekształcona jedynie w niewielkim stopniu do swojego pierwotnego stanu i przez długi czas (miliardy lat) przebywała w głębokim zamrożeniu, najprawdopodobniej na dalekich krańcach Układu Słonecznego w hipotetycznym Obłoku Oorta, który stanowi rezerwuar komet długookresowych. Dopiero stosunkowo niedawno coś zaburzyło orbitę i obiekt zaczął zapuszczać się w bliższe rejony Układu Słonecznego.

„Znamy wiele planetoid, ale wszystkie były ogrzewane przez miliardy lat pobytu w odległościach niedalekich od Słońca. Natomiast ten obiekt jest pierwszą pierwotną planetoidą, którą możemy obserwować: została przechowana w najlepszej możliwej zamrażarce” - mówi Karen Meech z Instytutu Astronomii Uniwersytetu Hawajskiego, która kierowała badaniami.

Istnieją różne modele teoretyczne odtwarzające rozmieszczenie większości struktur w Układzie Słonecznym. Pomiędzy nimi są różnice w przewidywaniach, jak dużo w Obłoku Oorta jest obiektów lodowych, a jak dużo skalistych. W przypadku C/2014 S3 (PANSTARRS) jest to pierwszy skalisty obiekt, który może pochodzić z Obłoku Oorta. Naukowcy uważają, że gdy uda się zaobserwować od 50 do 100 podobnych obiektów, będzie można poprawić modele opisujące odległe rejony Układu Słonecznego. (PAP)

cza/

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

Copyright © Fundacja PAP 2024