Zmarł prof. Hieronim Hurnik – nestor poznańskiej astronomii
W wieku 97 lat zmarł w niedzielę prof. dr hab. Hieronim Hurnik, jeden z pionierów wskrzeszających po wojnie poznańską astronomię, wieloletni kierownik obserwatorium, wybitny specjalista w dziedzinie astrometrii i mechaniki nieba.
O śmierci prof. Hurnika poinformował Instytut Obserwatorium Astronomiczne UAM w Poznaniu.
Hieronim Hurnik urodził się 6 października 1919 w Poznaniu. W roku 1937 uzyskał maturę w Gimnazjum im. Paderewskiego w Poznaniu, po czym rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Poznańskim. W trakcie studiów został zatrudniony w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, pomagał przy obliczeniach związanych z obróbką danych obserwacyjnych. W tym okresie został już współautorem dwóch prac naukowych. Niestety wojna przerwała Hurnikowi studia, został wywieziony przymusowo w okolice Królewca i Tylży. W 1945 roku powrócił pieszo przez zamarznięty Zalew Wiślany i Gdynię do Słupska i Poznania. Namówiony przez prof. Józefa Witkowskiego, który był wtedy kierownikiem obserwatorium, kontynuował studia na Uniwersytecie Poznańskim, pracując jednocześnie w obserwatorium. W 1948 roku obronił pracę magisterską.
Stopień doktora uzyskał w 1958 roku za pracę dotyczącą badań peryheliów i biegunów orbit komet nieperiodycznych. Doktorem habilitowanym został w 1964 roku, po badaniach ruchu Słońca względem statystycznej chmury komet. W 1973 roku został mianowany profesorem zwyczajnym nauk fizycznych.
Hieronim Hurnik uczestniczył w budowie służby czasu, dzięki której w Poznaniu znalazły się pierwsze zegary kwarcowe. W okresie od 1965 do 1972 r. był prodziekanem ds. studiów zaocznych na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UAM. Był też współtwórcą stacji obserwacyjnej w Borówcu (Borowcu) pod Kórnikiem, obecnie znanej jako Obserwatorium Astrogeodynamiczne PAN.
Brał udział w projektowaniu i budowie licznych przyrządów astronomicznych, opublikował kilkadziesiąt prac naukowych i kilka książek (w tym m.in. monografię „Instrumenty obserwacyjne astrometrii” w 2000 roku). Zajmował się m.in. astrometrią, meteorytyką, badaniami komet, instrumentami astronomicznymi, historią astronomii. Był promotorem 17 doktorów astronomii.
Od 1967 roku do przejścia na emeryturę w 1990 roku był kierownikiem Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Był członkiem Międzynarodowej Unii Astronomicznej i Polskiego Towarzystwa Astronomicznego.
PAP - Nauka w Polsce
cza/ mrt/
Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.
