Umiejętności językowe u dwujęzycznych dzieci rozwijają się niezależnie od siebie

Przyswajanie każdego z języków przez dzieci z rodzin dwujęzycznych nie zależy od wrodzonych zdolności językowych dzieci, lecz od obecności i jakości języków w ich otoczeniu – informują badacze z Florida Atlantic University (USA) w piśmie „Developmental Science”.

Wyniki przeprowadzonych przez nich badań zaprzeczają też teoriom mówiącym, że u dwujęzycznych dzieci nauka obydwu języków jest zależna od siebie nawzajem.

„Jednym z dobrze udokumentowanych faktów na temat rozwoju jednojęzycznego jest to, że rozmiar słownictwa dziecka i poziom złożoności stosowanej przez niego gramatyki są ze sobą mocno powiązane" – tłumaczy koordynatorka badania dr Erika Hoff. To samo odnosi się do dzieci dwujęzycznych. „Ale słownictwo i gramatyka w jednym języku nie są powiązane ze słownictwem i gramatyką w języku drugim” – podkreśla.

Do tych wniosków naukowcy z Florida Atlantic University doszli badając rozwój umiejętności językowych dzieci, dla których pierwszym językiem był zarówno angielski, jak i hiszpański.

Poziom słownictwa i gramatyki dzieci był regularnie oceniany pomiędzy drugim a czwartym rokiem życia, w półrocznych odstępach.

Jak się okazało, decydującą rolę w przyswajaniu języków przez dzieci z dwujęzycznych środowisk odgrywają czynniki zewnętrzne. Dr Hoff tłumaczy, że gdyby tempo przyswajania języka było regulowane przez czynniki wewnętrzne, nie dałoby się zauważyć różnić pomiędzy poziomem angielskiego i hiszpańskiego u dzieci.

Tymczasem z danych otrzymanych przez amerykańskich naukowców wynika, że poziom każdego z tych języków zależny był przede wszystkim od otoczenia dziecka. Przykładowo, jeśli rodzice mówili bogatym hiszpańskim i gorszym angielskim – podobną tendencję można było zobaczyć u ich dzieci.

„Najważniejszym wnioskiem z tego badania jest to, że to nie ilość słyszanego języka liczy się najbardziej, lecz jego jakość” – podsumowuje dr Hoff. (PAP)

kflo/ agt/