Najdawniejsze dzieje Azji Południowo-Wschodniej w dużym skrócie
"Archeologia i historia Azji Południowo-Wschodniej. Od czasów prahistorycznych do schyłku średniowiecza" to bardzo skrótowy wstęp do tematyki. Jednak do tej pory na polskim rynku wydawniczym brakowało publikacji z tej dziedziny napisanej przez rodzimego naukowca.
\"Najdawniejsza przeszłość Azji Południowo-Wschodniej nigdy nie znajdowała się w kręgu zainteresowań polskich badaczy\" - zauważa we wstępie książki jej autor, doktorant w Instytucie Archeologii UAM w Poznaniu, Kasper Hanus. Młody naukowiec już w 2013 r. rozpoczął szeroko zakrojone badania archeologiczne w tej części świata. Jego celem było rozpoznanie sieci osadniczej dawnej Kambodży. Badaczowi udało się m.in. odkryć około 80 nieznanych stanowisk archeologicznych.
Hanus był też uczestnikiem kilku innych przedsięwzięć naukowych w Azji. W Nepalu brał udział w projekcie pod auspicjami UNESCO, który miał na celu wykonanie dokumentacji krajobrazu archeologicznego miejsc związanych z życiem Siddharthy - założyciela buddyzmu. W ostatnim czasie młody badacz uczestniczy w badaniach słynnej Równiny Dzbanów w Laosie, gdzie znajdują się setki monumentalnych, kamiennych \"dzbanów\". Archeolodzy próbują ustalić, dlaczego powstały - i ile ich tak naprawdę zostało wykutych.
Publikacja - jak na zakres tematyki - nie jest obszerna: obejmuje okres od pojawienia człowieka do schyłku średniowiecza, i dotyczy obszaru Kambodży, Mjanmy, Laosu, Tajlandii, Wietnamu, Brunei, Filipin, Indonezji, Malezji, Singapuru oraz Timoru Wschodniego. Sprawia wrażenie raczej książki kieszonkowej, i - jak stwierdza autor - należy traktować ją jako wstęp do tematyki. Ambicją naukowca było jednak zaprezentowanie przeszłości tej części świata w sposób całościowy. Niezaspokojona ciekawość osób, które sięgną po syntezę, może ugasić obszerna, głównie anglojęzyczna, bibliografia.
Atutem książki jest fakt, że autor powołuje się na najnowsze wyniki prac wykopaliskowych i badawczych. Z pewnością jednak zabrakło korekty, gdyż bardzo liczne są np. błędy interpunkcyjne. Autor nie jest też konsekwentny w stosowaniu skrótów, w tym określających lata - zamiennie używa sformułowań \"p.n.e.\" z \"przed naszą erą\" a nawet BP czy BC. Te ostatnie mogą sprawiać problemy ze zrozumieniem, szczególnie w przypadku osób nie będących specjalistami. Irytujące są też ewidentne błędy związane ze składem tekstu. W książce znajdują się co prawda barwne fotografie i mapy, ale ich jakość często pozostawia wiele do życzenia. Ich dobór wydaje się dość przypadkowy.
Książkę oparto o materiał zebrany w czasie pisania pracy magisterskiej. Wydana w obecnej formie jest bardziej skryptem dla studentów, niż popularnonaukowym wprowadzeniem w temat. Tym bardziej, że autor obszernie przytacza obcojęzyczne cytaty z innych źródeł. Charakterystyki kolejnych epok zajmują głównie opisy stanowisk archeologicznych i zabytków, które na nich odkryto. Każdy z rozdziałów kończy bardzo krótkie podsumowanie danego okresu.
Należy wyrazić nadzieję, że jest to pierwsza, ale nie ostatnia książka na ten temat, nieporuszany dotychczas przez polskich archeologów. Liczę na to, że kolejna zostanie wydana w większą dbałością o korektę i ukierunkowaniem na czytelnika nie związanego ze światem naukowym; że znajdzie się w niej raczej opis życia ówczesnych ludzi, niż techniczna charakterystyka stanowisk archeologicznych.
Książka ukazała się drukiem nakładem wydawnictwa ArchaeGraph. Można ją również pobrać nieodpłatnie w formacie PDF tutaj: http://docs.wixstatic.com/ugd/1887de_9485ceaf833e4dea853e529894667fda.pdf
PAP - Nauka w Polsce, Szymon Zdziebłowski
szz/ zan/
Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.
