Kwantowa wideokonferencja Wiedeń-Pekin

Z przewodniczącym chińskiej akademii Chunli Bai rozmawiał jego austriacki odpowiednik Anton Zeilinger. Odległość pomiędzy rozmówcami wynosiła około 7400 kilometrów. Niezbędne do kodowania transmisji pary splątanych fotonów dostarczał do stacji naziemnych w Chinach i Europie eksperymentalny satelita chiński Micius.

Do 2030 r. Chińczycy chcą stworzyć całą sieć kwantowej telekomunikacji, mającą zastosowanie na przykład w bankowości, przy przekazywaniu danych medycznych, ubezpieczeniowych oraz innych tajnych danych. Na razie planowane są testowe rozmowy pomiędzy Chinami a Singapurem, Włochami, Niemcami i Rosją.

Kodowana dzięki splątaniu kwantowemu łączność jest wyjątkowo bezpieczna – każda próba podsłuchania rozmowy prowadziłaby do jej zakłócenia.

Do splątania kwantowego dochodzi, gdy wiązka światła zostaje rozszczepiona przez specjalny kryształ (kryształ nieliniowy), wskutek czego powstają pary fotonów. Albert Einstein określił splątanie kwantowe, jako „upiorne oddziaływanie na odległość”. Wystarczy dokonać manipulacji jedną ze splątanych cząsteczek, aby jej „partnerka” zareagowała natychmiast, niezależnie od dzielącej je odległości. Jeśli na przykład zmierzymy polaryzację jednej cząsteczki, to pomiar dotyczący drugiej wykaże jej przeciwną polaryzację.

Chińska technologia komunikacji kwantowej szybko się rozwija. Satelitę do komunikacji kwantowej Micius wystrzelono w sierpniu 2016. W lipcu 2017 roku udało się po raz pierwszy teleportować stan kwantowy fotonu na orbitę, a teraz mamy do czynienia z praktycznym wykorzystaniem kwantowej telekomunikacji. W międzyczasie w Chinach dokonano także transmisji splątania kwantowego poprzez wodę (co może znaleźć zastosowanie przy łączności z zanurzonymi okrętami podwodnymi). Powstał również nowy, kwantowy, nadprzewodnikowy magnetometr interferencyjny SQUID - pozwalający mierzyć pole magnetyczne (a potencjalnie wykrywać obce okręty podwodne z dużej odległości). (PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ ekr/