Ewa Perlińska-Kobierzyńska/Kandydatka w konkursie Popularyzator Nauki 2012

Doktorantka w Instytucie Historii Sztuki UW kandyduje - w kategorii Naukowiec/Instytucja naukowa - w VIII edycji konkursu "Popularyzator Nauki", organizowanego przez serwis Nauka w Polsce Polskiej Agencji Prasowej oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Ewa Perlińska-Kobierzyńska od 2009 roku jest doktorantką w Instytucie Historii Sztuki UW. Naukowo zajmuje się teorią i praktyką architektoniczną w XIX i XX w. w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem architektury dwudziestolecia międzywojennego.

"Architektura jest jedną z dyscyplin sztuki, która jest najbliższa każdemu człowiekowi. Na co dzień obcujemy z architekturą, stanowi ona naszą przestrzeń życiową. Stąd też edukacja architektoniczna umożliwia lepsze zrozumienie środowiska w ktorym żyjemy, pozwala spojrzeć na prace architektów przez pryzmat ich koncepcji ideologicznych, artystycznych i funkcjonalnych" - powiedziała PAP  Perlińska-Kobierzyńska.

Kandydatka od 2007 roku bierze udział w Festiwalu Nauki przygotowując spacery po Warszawie. Do tej pory uczestnicy festiwalu mogli przejść się z nią po okolicach Placu Unii Lubelskiej, Ochocie, Kolonii Profesorskiej, Osiedlu WSM na Rakowcu, Osiedlu Przyczółek Grochowski.

Spacery mają umożliwić odkrycie architektury, obiektów często mijanych, zwracając uwagę nie tylko na ich walory architektoniczne, ale również na idee towarzyszące projektantom. "To spojrzenie ma przede wszystkim pozwolić słuchaczom umieścić oglądane obiekty w szerszym kontekście historyczno-kulturowym danego czasu" – wyjaśnia.

Podczas ostatniego warszawskiego Festiwalu Nauki zabrała słuchaczy na spacer ulicą Szwoleżerów prezentując jej historię od czasów carskich, przez realizacje z okresu dwudziestolecia międzywojennego po perełki architektury okresu PRL, takie jak Osiedle Szwoleżerów oraz Ekspozytura Węgierska. Poprowadziła także wykład „Architektura i złudzenia optyczne” przybliżający zagadnienie celowej deformacji architektury stosowanej przez projektantów od starożytności.

Od 2010 roku w ramach popularyzacji wiedzy o dorobku architektonicznym XX wieku prowadzi kursy na Uniwersytecie Otwartym Uniwersytetu Warszawskiego. Opracowała program czterech autorskich kursów (np. „Oblicza architektury dwudziestolecia międzywojennego w Polsce”), z których każdy miał po kilka edycji.

Jej duże zaangażowanie w prowadzone zajęcia znalazło odzwierciedlenie w wysokiej ocenie zajęć przez słuchaczy. W roku akademickim 2011/2012 znalazła się w gronie najwyżej ocenianych wykładowców UO UW.

Od 2011 roku prowadzi wykłady, warsztaty architektoniczne, spacery i wyjazdy autokarowe dla uczestników kursu na przewodników beskidzkich. Podczas zajęć kandydaci mają poznać podstawową terminologię architektoniczną.

"Od kiedy pierwszy raz prowadziłam spacer podczas Festiwalu Nauki wiele się zmieniło. Jest coraz więcej instytucji, osób popularyzujących wiedzę o architekturze po przez spacery, wykłady, publikacje, wystawy. Wśród społeczeństwa rośnie potrzeba zrozumienia naszego otoczenia. Nikt już obojętnie, bezrefleksyjnie nie przechodzi przez miasto, interesuje nas nie tylko architektura ale i kształtujące ją problemy socjologiczno-polityczne. Chcemy uczestniczyć w tworzeniu naszej przestrzeni życiowej" - powiedziała kandydatka.
 
 

Popularyzacja wiedzy o Warszawie - jej mieście rodzinnym - przekłada się na gościnne wystąpienia; kandydatka wygłosiła m.in. wykład "Idea Osiedla Społecznego. Architektura Rakowca" dla Warszawskiego Stowarzyszenia Przewodników "Syrenka", wykład "Strefy dla pieszych w przestrzeni miasta. Dylematy architektoniczno-urbanistyczne w Warszawie w XIX i XX w." podczas konferencji "Zielone Miasto – przestrzeń i komunikacja", a także wykład "Warszawskie realizacje +architektów Welecji+" w ramach projektu "Warszawa Welecka" realizowanego przez Korporację Akademicką Welecja i Towarzystwo Tradycji Akademickiej przy wsparciu m.st. Warszawy.

Perlińska-Kobierzyńska publikowała także w czasopismach drukowanych: "Skarby Podkarpacia", "Uniwersytet Warszawski", "Kronika Warszawy" oraz na stronie internetowego przewodnika: www.ciekawe-miejsca.net.

Jest także współautorką dwóch przewodników "Zapomniane miejsca Mazowsza" (2009) oraz "Zapomniane miejsca Łodzi i okolic"(2011). Celem tej inicjatywy jest stworzenie alternatywnych przewodników zwracających uwagę na powoli "znikające" dziedzictwo kulturowe: obiekty zaniedbane, popadające w ruinę (pałace, dwory, cmentarze, pamiątki po wyznawcach różnych religii), a także miejsca związane z ważnymi postaciami oraz wydarzeniami historycznymi pomijane w zwykłych przewodnikach.

Popularyzacją wiedzy z zakresu historii sztuki, a głównie architektury, Ewa Perlińska-Kobierzyńska zajmuje się od czasu studiów. W latach 2006-2008 sprawowała funkcję prezesa Studenckiego Koła Naukowego Instytutu Historii Sztuki. W ramach prac koła odpowiadała za koncepcję i przygotowanie graficzne wystawy „Cztery lata doświadczeń na Kresach”, współorganizowała wystawy „Armenia na styku kultur” oraz „Wokół Przełęczy św. Gotharda. Bliżej i dalej”, a także uczestniczyła w przygotowaniach i wygłosiła referat „Wyjątkowy pomnik +wiedzy duchowej+ – Goetheanum w Dornach” w ramach III Tygodnia Szwajcarskiego na UW.

Jest autorką tekstów w publikacjach zbiorowych poświęconych architekturze m.in. „Kultura artystyczna Warszawy XVII – XXI w.”, „Trwałość? Użyteczność? Piękno? Architektura dwudziestego wieku w Polsce”; „Oblicza sztuki 20-lecia międzywojennego na obszarze obecnego województwa śląskiego”; „Polska nad Bałtykiem. Konstruowanie identyfikacji wizualnej państwa nad morzem 1918 – 1939”.

W listopadzie 2012 r. do księgarni trafi książka pod jej redakcją pt. „Między formą a ideologią. Architektura XX wieku w Polsce”. Jest to zbiór referatów stanowiących pokłosie konferencji organizowanej przez doktorantkę w 2010 r. W założeniu publikacja ma być nie tylko zbiorem tekstów naukowych, ale także pełnić rolę popularyzatorską przybliżając i odkrywając nieznaną historię i postaci związane z architekturą XX wieku w Polsce.

PAP – Nauka w Polsce

ekr/ agt/