Naukowcy z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie i Uniwersytetu Yale skonfrontowali koniki polne z pająkami, by wywołać reakcję stresową. Po porównaniu z grupą kontrolną, której nie straszono pająkami, zaobserwowano, że w organizmach zestresowanych osobników stosunek węgla organicznego do azotu (C:N) był wyraźnie wyższy.

Gdy wystraszony konik polny umiera, jego szczątki, które w rezultacie zmiany diety zawierają mniej azotu, wpływają na pracę żyjących w glebie mikrobów, odpowiadających za procesy rozkładu martwej materii organicznej. Mając do dyspozycji mniejszą ilość azotu, bakterie rozkładają materię wolniej, co z kolei wpływa na produktywność gleby.

Podczas testów laboratoryjnych naukowcy badali wpływ na glebę szczątków koników polnych z obu grup. Gdy mikroby skonsumowały szczątki owadów, na ziemi położono zwiędłe rośliny. Okazało się wówczas, że tempo dekompozycji było o 62 - 200 proc. wolniejsze w przypadku mikrobów, które wcześniej rozkładały zestresowane koniki polne.

W kolejnych eksperymentach naukowcy użyli sztucznych koników polnych, tj. mieszanki cukrów, białka i chityny w różnych proporcjach. Również w tym przypadku zauważyli poprawę wydajności mikrobów, jeżeli mieszanka dostarczała im większe ilości zawartego w białku azotu.

"Mamy tu do czynienia z mechanizmem, który sprawia, że każda drobna reakcja chemiczna w organizmie ma wpływ na środowisko, m.in. na ilość dwutlenku węgla uwalnianego do atmosfery w procesie rozkładu czy produktywność upraw" - zwraca uwagę dr Dror Halwena z Uniwersytetu Hebrajskiego.(PAP)

koc/ tot/