W powszechnej opinii stare włoskiej skrzypce brzmią lepiej niż instrumenty nowe, choć dotychczasowe badania nie pozwalały jednoznacznie określić, co decyduje o ich wyjątkowości. Piękny dźwięk wyjaśniano m.in. szczególnymi warunkami, w jakich rosły drzewa, z których pozyskano drewno, albo niepowtarzalnym składem forniru.

Aby ustalić, czy stare skrzypce są rzeczywiście lepsze, Claudia Fritz z Institut Jean le Rond d’Alembert na paryskiej Sorbonie i jej współpracownicy zaprosili 10 znanych skrzypków do przetestowania 12 par skrzypiec, w tym pięciu stradivariusów oraz sześciu par nowych, wyprodukowanych przez renomowanych lutników.

Muzyków poproszono o wybranie skrzypiec, które najlepiej zastąpiłyby ich własny instrument podczas hipotetycznego tournee. Skrzypce testowano w sali prób i w sali koncertowej dla 300 osób. Każda próba trwała godzinę i 15 minut. Badanie zorganizowano jako ślepy test - przeprowadzono je tak, by muzycy nie mogli ocenić skrzypiec za pomocą wzroku.

Sześciu z dziesięciu solistów wskazało nowe skrzypce jako preferowany instrument - informują teraz naukowcy. Wyjątkowo dobre recenzje zbierały zwłaszcza jedne z sześciu nowych egzemplarzy.

Kiedy muzycy mieli porównać jakość gry na preferowanym przez siebie instrumencie starym i nowym, również z reguły lepiej oceniali testowane instrumenty nowe.

Na podstawie brzmienia muzycy nie byli też w stanie powiedzieć, które skrzypce są stare, a które nowe.

Wyniki tego badania stanowią wyzwanie dla mocno utrwalonej opinii, zgodnie z którą stare włoskie skrzypce brzmią lepiej niż nowe, i że takich "się już dziś nie robi" - zauważają autorzy badania. (PAP)

zan/ agt/