Jak wykazali prowadzący podwodne badania amerykańscy naukowcy z Occidental College w Los Angeles, w pobliżu platform wiertniczych szczególnie wysoka jest produktywność ryb (to znaczy przyrost ich biomasy wynikający zarówno z liczby osobników, jak i rozmiarów poszczególnych ryb).

W przypadku platform usytuowanych u wybrzeży Kalifornii produktywność była 27 razy wyższa niż w przypadku okolicznych raf. Zjawisko nie ogranicza się tylko do zachodnich wybrzeży USA. Także w porównaniu z naturalnymi siedliskami ryb na całym świecie – jak rafy czy ujścia rzek - platformy wiertnicze mają około dziesięciokrotną przewagę, jeśli chodzi o produkcję ryb w przeliczeniu na jednostkę powierzchni dna.

W latach 1995-2011 przez 5 do 15 lat amerykański zespół co roku wykonywał badania 16 platform naftowych i gazowych oraz siedmiu skalistych raf. Naukowcy liczyli, ile ryb i o jakich rozmiarach było związanych z każdym z tych środowisk. Na tej podstawie obliczyli wagę ryb przypadających na metr kwadratowy dna morskiego w każdym obszarze.

Jak się okazało, otoczenie platform było obszarem obfitości; produktywność wynosiła tam od 105 do 887 gramów ryb na metr kwadratowy dna morskiego rocznie. To 27 razy więcej niż w przypadku skalistych raf.

Dla porównania, naukowcy przeanalizowali również dane z wielu innych badań dotyczących występowania ryb w naturalnych siedliskach. Nawet szczególnie obfitująca w ryby rafa koralowa Mo’orea w Polinezji Francuskiej, której produktywność wyniosła 74,2 grama na metr kwadratowy rocznie nie dorównała platformom.

Zdaniem autorów badań tak wysoka produktywność sztucznych konstrukcji może wynikać z tego, że obejmują one cały słup wody, od dna do powierzchni, są więc czymś w rodzaju „wieżowca” dla ryb - żyjące na elementach platformy bezkręgowce są dla nich pożywieniem.

Dalsze badania platform, jako siedliska ryb powinny wyjaśnić, jakie konkretnie cechy ich konstrukcji sprzyjają rybom, co pozwoliłoby modyfikować na przykład przybrzeżne instalacje wykorzystujące energię wiatru i fal.(PAP)

pmw/ krf/