Podczas pierwszej fali epidemii COVID-19 we Włoszech odnotowano więcej zakażeń i zgonów niż w innych krajach europejskich. Jako przyczynę wielu badaczy wskazywało na bliskie kontakty międzypokoleniowe we włoskich rodzinach. Dziadkowie, rodzice, dzieci i wnuki często mieszkają razem lub bardzo często się spotykają. Miało się to przyczyniać do szybkiego rozprzestrzeniania się wirusa wśród osób starszych.

Nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z uniwersytetów w Trydencie, Sorbonie i Bolonii przedstawia inne wyjaśnienie. Jak z niego wynika, przyspieszone rozprzestrzenianie się COVID-19 we Włoszech nie jest związane z kontaktami międzypokoleniowymi, ale raczej z wysoką średnią liczbą kontaktów społecznych, które Włosi mają z ludźmi w każdym wieku. Liczba ta jest wyższa, niż w przypadku Niemców czy Brytyjczyków.

„Sama struktura wiekowa populacji nie wyjaśnia różnic między Włochami a innymi krajami europejskimi” – wyjaśnia Marco Albertini, jeden z autorów badania i profesor na Wydziale Nauk Politycznych i Społecznych Uniwersytetu Bolońskiego. „Jeśli chodzi o wzrost szybkości transmisji wirusa, wyniki naszego badania pokazują, że cechy włoskich sieci społecznościowych były bardziej istotne niż kontakty międzypokoleniowe w rodzinach”.

Aby przeanalizować problem i zidentyfikować potencjalnie najbardziej istotne czynniki rozprzestrzeniania się koronawirusa, naukowcy połączyli kilka metod symulacyjnych z rzeczywistymi danymi na temat cech osobistych kontaktów społecznych. Analizie poddano między innymi charakterystykę sieci społecznościowych w trzech krajach: Włoszech, Niemczech i Wielkiej Brytanii.

„W szczególności zbadaliśmy rolę trzech cech występujących w sieciach społecznościowych” – wyjaśnia Lucas Sage, doktorant na uniwersytetach w Trydencie i Sorbonie oraz pierwszy autor badania. „Rozkład stopni (degree distribution), tj. liczba interakcji twarzą w twarz, które ludzie mają średnio w tych trzech krajach; mieszanie wiekowe (age mixing), czyli różnice wiekowe między osobami spotykającymi się; klastering (clustering), czyli tendencja do dzielenia się tymi samymi kontaktami w sieciach społecznościowych.”

Wyniki symulacji pokazały, że różnice wieku między kontaktami społecznymi mają znacznie mniejszy wpływ na rozprzestrzenianie się infekcji niż liczba kontaktów twarzą w twarz. W przypadku Włoch wyniki te wskazują, że wyższy wskaźnik przenoszenia można wyjaśnić ogólnie większą liczbą interakcji społecznych, a nie specyficznymi cechami relacji rodzinnych.

„Wyniki te w decydujący sposób pokazują, że środki kontroli infekcji mające na celu ograniczenie kontaktów między młodymi i starszymi ludźmi nie są szczególnie skuteczne” – mówi Stefani Scherer, profesor na Uniwersytecie w Trydencie i jeden z autorów badania. „W rzeczywistości liczba kontaktów twarzą w twarz w populacji ogólnej odgrywa ważniejszą rolę niż kontakty międzypokoleniowe w rozprzestrzenianiu się wirusa wśród osób starszych”.(PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ zan/