Rozwijający prędkość nawet ponad 100 kilometrów na godzinę gepard zachowuje w biegu równowagę dzięki wyjątkowej budowie ucha wewnętrznego – informuje pismo „Scientific Reports”.
Gepard - najszybsze zwierzę lądowe - potrafi na krótkim dystansie rozwinąć ogromną prędkość. Jednak – jak mówiła pewna reklama - siła jest niczym bez kontroli. Nie potrafiąc utrzymać wzroku na ściganej antylopie gepard prędzej wpadłby na kamień lub drzewo niż coś upolował.
Wystarczy obejrzeć w zwolnionym tempie film z pędzącym gepardem, aby zauważyć, że, podczas gdy niemal całe jego ciało porusza się w sposób skoordynowany, głowa prawie nie zmienia położenia w pionie, ani nie przesuwa się na boki.
W uchu wewnętrznym ssaków znajdują się trzy kanały półkoliste, zawierające płyn i wyłożone komórkami zaopatrzonymi w drobne rzęski. Dzięki nim można wyczuć ruchy głowy względem trzech osi.
Naukowcy z American Museum of Natural History zbadali metodą wysokorozdzielczej tomografii komputerowej 21 czaszek ze zbiorów American Museum of Natural History, Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu oraz Biomaterials Science Center uniwersytetu w Bazylei. Było to siedem czaszek współczesnych gepardów (Acinonyx jubatus), czaszka spokrewnionego z nim wymarłego ponad 100 tysięcy lat temu geparda Acinonyx pardinensis oraz kilkanaście czaszek innych wielkich kotów. Dla każdej czaszki wykonano rekonstrukcję 3D kształtu i wymiarów ucha wewnętrznego.
W porównaniu z innymi współczesnymi kotami, ucho wewnętrzne współczesnego geparda okazało się mieć większą objętość narządu przedsionkowego oraz dłuższe kanały półkoliste - przedni i tylny. Taka budowa zapewnia zarówno większą czułość, jak i szybsze reagowanie na ruchy głowy ze strony narządu równowagi.
Podobnych cech nie stwierdzono natomiast u wymarłego geparda Acinonyx pardinensis – prawdopodobnie pojawiły się więc niedawno, być może, jako przystosowanie do konkurencji z gatunkami silniejszymi, ale nie tak szybkimi – jak lampart czy wymarły tygrys szablastozębny. (PAP)
autor: Paweł Wernicki
pmw/ agt/
