Największe wymieranie w dziejach naszej planety wydarzyło się ok. 250 mln lat temu pod koniec permu. Dotknęło ono ok. 90 proc. organizmów żyjących w morzach oraz ogromnej liczby zwierząt i roślin na lądach.

Za możliwą przyczynę wymierania uważa się intensywne procesy wulkaniczne, które pozostawiły ślad pod postacią rozległych wylewów lawowych, zwanych trapami syberyjskimi. Trapy syberyjskie odkrył w XIX w. polski zesłaniec, Aleksander Czekanowski. Pierwotnie mogły one zajmować obszar porównywalny z terytorium Australii.

Najnowsze badania, prowadzone przez zespół amerykańskich i francuskich naukowców, starają się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego procesy wulkaniczne utrwalone w trapach syberyjskich były tak niszczące dla życia na Ziemi.

"Skala tego wymierania była tak niewiarygodna, że naukowcy często zastanawiali się, co sprawiło, iż trapy syberyjskie były tak śmiertelne w porównaniu z innymi podobnymi erupcjami" - zastanawiał się współautor badań, Michael Broadley z Le Centre de Recherches Petrographiques et Geochimiques w Vandœuvre-les-Nancy (Francja).

Zdaniem naukowców litosfera Syberii przed pojawieniem się trapów zawierała duże ilości pierwiastków, które wchodzą w skład grupy zwanej halogenami. Są to np. chlor, brom czy jod.

Po wulkanicznych erupcjach te pierwiastki znikły, co może oznaczać, że przedostały się w wyniku erupcji do atmosfery ziemskiej. W atmosferze doprowadziły z kolei do zniszczenia warstwy ozonowej, tym samym potęgując skutki masowego wymierania.

Więcej - na stronie: https://www.nature.com/articles/s41561-018-0215-4 (PAP)

krx/ zan/