W badaniach przeprowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu Michigan wzięło udział ponad 11 200 farmerów. Obserwacje trwały ponad 20 lat. W momencie rozpoczęcia badań około 16 proc. uczestników doświadczyło silnej ekspozycji na pestycydy (np. wylania dużej ilości pestycydu na część ciała).

U osób, które doświadczyły intensywnego kontaktu z pestycydami po dwudziestu latach o 50 proc. częściej występowały problemy z węchem. Duże znaczenie miał także okres, który upłynął od kontaktu z pestycydami do umycia się. Rolnicy, którzy umyli się w ciągu trzech godzin od ekspozycji na działanie pestycydów byli o 40 proc. bardziej narażeni na zaburzenia węchu w porównaniu z osobami, które nie miały tak intensywnego kontaktu z chemikaliami. W przypadku osób, które umyły się dopiero po upływie ponad czterech godzin ryzyko było jednak dwukrotnie większe.

Wśród stosowanych pestycydów największy wpływ na węch miały: DDT i lindan (środki owadobójcze) oraz alachlor, metolachlor, kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy i pendimetalina (herbicydy).

"Niektóre z wcześniejszych badań wskazywały na związek ekspozycji na te środki z podwyższonym ryzykiem choroby Parkinsona i demencji. Zaburzenia węchu również uważa się za jeden z wczesnych objawów tych chorób, jednak lepsze poznanie tych zależności wymaga kontynuacji badań" - mówi dr Honglei Chen, autor badań. (PAP)

koc/ ekr/