Francuscy naukowcy z zespołu Cécile Godon (Universite de Savoie) prowadzili badania nad erozją na przykładzie Mont Blanc (4810 metrów nad poziomem morza) – najwyższego szczytu Europy Zachodniej. Prace dotyczyły przede wszystkim lodowca Bossons, spływającego z północnego zbocza góry w kierunku miasta Chamonix.

Porównywano rumowiska skalne poniżej lodowca Bossons oraz ilość materiału skalnego niesionego przez strumienie i gromadzącego się na terenie wolnym od lodu. Jak się okazało, w najwyższych partiach góry przymarznięty do skały lód nie odgrywał istotnej roli w procesie erozji. Natomiast wystawiona na działanie deszczu i wody odsłonięta skała była niszczona 10 razy szybciej niż pokryta lodem. Zatem lodowiec raczej chroni przed erozją niż ją powoduje.

Uzyskane dane mogą tłumaczyć dużą wysokość szczytów Alp, które na skutek tektonicznej kolizji Europy I Afryki wypiętrzają się mniej więcej o milimetr rocznie. Wolne od lodowców obszary szybciej ulegają erozji, podczas gdy szczyty „zużywają się” wolniej. Na całym świecie górskie lodowce – zwłaszcza położone na mniejszych wysokościach – kurczą się na skutek zmian klimatycznych. Na przykład tegoroczne raporty mówią, że lodowce otaczające Mount Everest w Himalajach (8848 metrów nad poziomem morza) straciły w ciągu ostatnich 50 lat więcej niż jedną ósmą powierzchni, zaś linia wiecznego śniegu przesunęła się w górę o 180 metrów. Takie zmiany mogą po pewnym czasie zmienić kształt najwyższych gór świata.

Oprócz globalnej walki z ociepleniem, podejmowane są także lokalne próby walki z topnieniem lodowców. Na przykład w ubiegłym roku Niemcy przykryli część 2962-metrowego Zugspitze, swojego najwyższego szczytu górskiego, plandekami, aby chronić lodowiec przed stopieniem.(PAP)

pmw/ tot/