Udało się poznać geny, dzięki którym gąsienica występującego we wschodniej części USA motyla Papilio glaucus odstrasza drapieżniki zapachem - informuje „New Scientist”.
Gąsienica Papilio glaucus (spokrewnionego z naszym paziem królowej, Papilio machaon) początkowo jest brązowa i przypomina wyglądem ptasie odchody. Dzięki temu nie budzi niepotrzebnego zainteresowania. Po czwartym linieniu gąsienica staje się zielona, a na tułowiu pojawiają się przypominające oczy plamy, które upodabniają gąsienicę do małego węża. Wyposażona jest także w osmetrium – pomarańczowy, rozwidlony narząd wydzielający cuchnące terpeny. Osmetrium, przypominające rozwidlony język gada, wysuwa się zza głowy w razie zagrożenia.
Zespół Nicka Grishina z University of Texas Southwestern Medical Center zajął się genetyką owada. Jak wykazała analiza, za wytwarzanie terpenów przez Papilio glaucus odpowiada cała grupa genów, podczas gdy u spokrewnionych gatunków – tylko jeden lub dwa.
Naukowcy odkryli także mutacje w genach odpowiadających za rytm dobowy – dzięki temu gąsienica szybko przekształca się w motyla, zamiast spędzić zimę jako poczwarka. (PAP)
pmw/ mrt/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
