Według naukowców z Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie (Niemcy) oraz Uniwersytetu Wrocławskiego wrażliwość na dziecięcy zapach i umiejętność powiązania go z określonym etapem rozwoju pozwala matce regulować natężenie więzi pomiędzy nią i dzieckiem – wzmacniać ją na wczesnym etapie rozwoju i nieco rozluźniać w okresie dojrzewania.

Badanie przeprowadzone na grupie 164 niemieckich matek pokazało, że panie w 64 proc. przypadków prawidłowo przyporządkowują zapachy ciała do etapu rozwoju dzieci. Najlepiej radzą sobie z klasyfikowaniem zapachów jako przedpokwitaniowych lub pochodzących z okresu po dojrzewaniu płciowym. Delikatniejsze wonie przypisują wczesnym etapom rozwoju (nawet gdy należą do starszych dzieci), a ostrzejsze – późniejszym stadiom.

Generalnie kobiety postrzegają zapachy przedpokwitaniowe jako przyjemniejsze (budzące czułość, sprzyjające wzmacnianiu więzi), a popokwitaniowe jako mniej przyjemne (sprzyjające separacji).

„To sugeruje, że niemowlęcy zapach ciała może w kluczowym momencie pomagać w tworzeniu pełnej miłości więzi z dzieckiem, podczas gdy zapach popokwitaniowy może służyć jako mechanizm odłączania w chwili, gdy dziecko staje się już bardziej niezależne i chętne do oddzielenia się od rodziców” – komentuje Laura Schäfer, koordynatorka projektu.

W ramach badania kobietom dawano do wąchania bawełniane koszulki lub śpioszki noszone przez niemowlęta i dzieci w różnym wieku (do 18 r.ż.), wśród których znajdowały się zarówno ich własne pociechy, jak i zupełnie obce. Każda kobieta wąchała ubranie swojego dziecka oraz cztery inne, należące do osób tej samej płci.

Nie wiadomo, w jaki sposób kobiety po zapachu rozpoznawały etap rozwoju. Ustalono jedynie, że nie była to sprawa hormonów.

Wyniki badania (https://doi.org/10.3389/fpsyg.2020.00320) mogą okazać się przydatne w projektowaniu strategii leczenia zaburzeń więzi. (PAP)

ooo/ ekr/