Chociaż sporadyczne lub umiarkowane problemy ze snem dotyczą większości dzieci, około 1/5 maluchów doświadcza w pierwszych 12 miesiącach życia poważniejszych trudności – nagminnie budzi się w ciągu nocy i nie potrafi usnąć bez pomocy rodzica.

Naukowcy z Murdoch Children`s Research Institute (Australia) wykazali, że u takich niemowląt zaburzenia lękowe i inne problemy emocjonalne, np. fobie, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne czy choroba dwubiegunowa, występują na dalszym etapie rozwoju kilka razy częściej.

Badacze przez długi czas śledzili losy 1,5 tys. pierworodnych dzieci. Zbierali informacje na temat ich nawyków sennych w niemowlęctwie i oceniali kondycję psychiczną w wieku czterech i dziesięciu lat. Mierzyli u nich także poziom lęku.

Okazało się, że w wieku czterech lat maluchy z poważnymi trudnościami ze snem miewały problemy natury emocjonalnej 3 razy częściej niż dzieci z uregulowanym rytmem snu i czuwania. Z kolei w wieku dziesięciu lat 2 razy częściej spełniały kryteria diagnostyczne zaburzenia emocjonalnego. Były również bardziej lękliwe – dwukrotnie częściej stwierdzano u nich lęk separacyjny lub lęk uogólniony.

Badanie miało charakter jedynie korelacyjny, dlatego nie wiadomo, czy to problemy ze snem przyczyniają się do rozwoju problemów psychicznych, czy u podłoża obu dolegliwości leżą jakieś inne czynniki, np. problemy neurologiczne.

Aczkolwiek badacze podkreślają, że „permanentne zakłócenia snu w niemowlęctwie mogą stanowić wczesny wskaźnik większej podatności dziecka na późniejsze trudności zdrowia psychicznego, zwłaszcza problemy lękowe”.

O badaniu można przeczytać pod adresem: http://dx.doi.org/10.1136/archdischild-2019-318014. (PAP)

ooo/ ekr/