Polskie paliwo ze śmieci sławne na świecie

Urządzenie do produkcji paliwa z odpadów z tworzyw sztucznych opatentowane przez mgr. inż. Zbigniewa Tokarza stało się sławne na świecie dzięki depeszy PAP i artykułom Gazety Wyborczej http://serwisy.gazeta.pl/wyborcza/ Jak informuje autor patentu, maszyną interesują się firmy z Polski i wielu innych krajów.

Urządzeniu produkowanemu przez firmę Technologie Ekologiczne poświęcone były artykuły w \"GW\" oraz informacja na stronie internetowej PAP - Nauka w Polsce http://www.naukawpolsce.pap.pl

O dużym zainteresowaniu polskim wynalazkiem świadczą liczne listy napływające m.in. do PAP. Ze względu na liczne pytania o to, jak można skontaktować się z inż. Tokarzem, na końcu tekstu podajemy adres firmy Technologie Ekologiczne.

POSZUKIWANIA PARTNERÓW

Inż. Tokarz gotów jest produkować swoje urządzenia na zamówienia krajowe oraz rozpocząć współpracę z firmami działającymi w innych krajach, które wytwarzałyby maszyny według jego projektu, po wykupieniu licencji.

\"Trudno jest z takim urządzeniem samodzielnie funkcjonować na rynkach bardziej egzotycznych. Nie opłaca się produkować go w Polsce i zawozić do Korei, czy Meksyku. Raczej szukam partnera, który w danym kraju na bazie pełnej dokumentacji byłby w stanie wyprodukować te urządzenia i je serwisować\" - mówi przedsiębiorca.

Trwają np. oficjalne rozmowy na ten temat prowadzone przez radcę handlowego ambasady Korei Południowej. Ewentualny partner polskiej firmy został wyłoniony przez rząd koreański. \"Podobne rozmowy za pośrednictwem Niemców prowadzimy również z Chińczykami\" - dodaje inż. Tokarz.

Wchodzi w grę również nawiązanie współpracy między firmą Technologie Ekologiczne a przedsiębiorstwami z Kanady, Szwecji, Norwegii, Irlandii i Włoch.

NIEWIADÓW NA POCZĄTEK

Firma Technologie Ekologiczne z siedzibą w Bełchatowie zajmuje się projektowaniem, budową i konserwacją urządzeń do przetwarzania odpadów z tworzyw sztucznych na komponenty do produkcji paliw płynnych.

Nowoczesne urządzenie, które wzbudza tak wielkie zainteresowanie do tej pory zostało sprzedane w jednym egzemplarzu dużej firmie z Niewiadowa, która obecnie je eksploatuje.

Wkrótce przedsiębiorstwo to dostanie drugą zamówioną maszynę i czeka na zbudowanie kolejnych ośmiu.

\"Ja projektuję takie urządzenia już od ponad pięciu lat. To nie jest pierwsze, jakie udało mi się zbudować i uruchomić. Poprzednie urządzenia miały określone wady, nie mogły w pełni uzyskiwać efektu ekonomicznego. Mogły uzyskiwać tylko efekt ekologiczny\" - opowiada inż. Tokarz.

CORAZ WYDAJNIEJ

Jak mówi autor patentu, maksymalna wydajność wcześniejszych urządzeń sięgała około 70 litrów na godzinę i to były duże maszyny, natomiast w nowszym modelu wydajność każdego urządzenia wynosi nawet 500 litrów na godzinę.

\"Inne są też jego warunki eksploatacyjne, maszyna się nie zapycha, nie ma takich problemów z jej czyszczeniem, jak w poprzednich\" - wyjaśnia.

Jego zdaniem, w Polsce w ciągu najbliższych trzech lat mogłoby zacząć działać około 50 takich urządzeń. Dla większej ilości maszyn nie starczyłoby surowca.

Sytuacja będzie się jednak zmieniać wraz ze zmianami w gospodarce śmieciami.

W 2007 roku wejdzie w życie całkowity zakaz składowania odpadów niesortowanych i wtedy sortownie będą dysponowały odpowiednią ilością tworzyw sztucznych gotowych do przetworzenia.

NOWOCZESNA MASZYNA

Urządzenie inż. Tokarza jest bardzo nowoczesne i pozbawione wielu wad, które miały poprzednie modele, a także podobny sprzęt produkowany w innych krajach.

W maszynie nie ma wysokiego ciśnienia (urządzenia w Japonii, czy Niemczech topiły odpady pod bardzo wysokim ciśnieniem, co powodowało, że często eksplodowały).

Urządzenie filtruje odpady (jeśli obok tworzyw sztucznych do instalacji wpadnie słoik, czy puszka po konserwie, nic się nie stanie).

Odpady mogą być brudne i nierozdrobnione. Maszyna jest cicha i nie wydziela zapachu, ma budowę kontenera, co zapewnia łatwy transport.

A D R E S

Firma Technologie Ekologiczne mieście się w Bełchatowie pod adresem: Technologie Ekologiczne, ul. Jasna 9, 97-400 Bełchatów.

PAP - Nauka w Polsce, Urszula Jabłońska